Μετά το γεγονός της δολοφονίας αρχίζει ένας συρφετός παραπληροφόρησης και κατασυκοφάντησης του συντρόφου. Τα παπαγαλάκια της εξουσίας βγάζουν από την ρουφιανοαποθήκη τους ότι έχουν και δεν έχουν και αρχίζουν να μιλάνε για «νέο Σάββα Ξηρό», για «επικίνδυνους τρομοκράτες», για «τους ληστές με τα μαύρα», για «διασυνδέσεις με την Ε.Ο.17Ν και τον Ε.Α.» και για διάφορα άλλα τρομοσενάρια. Με αυτόν τον τρόπο επιχειρούν να ρίξουν στάχτη γύρω από τις συνθήκες κάτω από τις οποίες έγινε η δολοφονία. Τα ειρωνικά σχόλια, η δημοσίευση προσωπικών φωτογραφιών και δεδομένων είναι μια προσπάθεια απονοηματοδότησης και σπίλωσης της επαναστατικής προσωπικότητας και δράσης του Λάμπρου Φούντα.
Ταυτόχρονα τα σκυλιά της αντιτρομοκρατικής μπουκάρουν σε σπίτια συγγενών και φίλων «ψάχνοντας για πληροφορίες», χτυπούν πόρτες στη γειτονιά όπου έμενε ο Λάμπρος αναζητώντας για ρουφιάνους και για οτιδήποτε μπορεί να στηρίξει τα αστυνομικά τους σενάρια, ενώ από τις οθόνες των τηλεοράσεων οι τηλεθεατές βομβαρδίζονται ανελλιπώς με τα νούμερα τηλεφώνων της αντιτρομοκρατικής με την πρόθεση να βρεθεί ο επόμενος χαφιές.
Όμως, παρά την λάσπη από τα ΜΜΕ, η προσωπικότητα και η δράση του Λάμπρου είναι γνωστή. Θεωρούμε ότι εμείς που δεν γνωρίσαμε προσωπικά τον Λάμπρο μπορούμε να μεταφέρουμε δύο λόγια από κείμενα ή τις κουβέντες συντρόφων που τον γνώρισαν και στάθηκαν δίπλα του. Ο Λάμπρος Φούντας ήταν ένας κοινωνικός αγωνιστής που κόντρα στην γενική απάθεια και συναίνεση της πλειοψηφίας, βρισκόταν στους αγώνες και στα οδοφράγματα πολεμώντας την κυριαρχία και ότι συνεπάγεται με την επιβολή της. Ο Λάμπρος από τα σχολικά του χρόνια την δεκαετία του 90’ συμμετείχε στους κοινωνικούς αγώνες, στις πορείες, στις συνελεύσεις, στις συγκρούσεις. Ήταν αναρχικός και είχε συμμετοχή σε συλλογικότητα με πολύμορφη δράση, που έκδιδε και έντυπο αντιπληροφόρησης. Δεν ήταν αποκομμένος από την κοινωνία ούτε έκανε απλά τις προσωπικές του επιλογές, είναι στον αναρχικό «χώρο» και η υπόθεση για την οποία αγωνίστηκε είναι υπόθεση όλων μας, ο Λάμπρος είναι ένας από μας…
Ο Λάμπρος Φούντας πήρε θέση επιθετική απέναντι σε ότι μας καταπιέζει και μας εκμεταλλεύεται. Δεν χάθηκε, δεν συμβιβάστηκε, δεν παραδόθηκε στην ιδιώτευση και στον συμβιβασμό με τους επικυρίαρχους. Δεν ήταν ήρωας μα ούτε και ένας «μέσος συμβιβασμένος» άνθρωπος. Ήταν αναρχικός στην «πρώτη γραμμή» της αντίστασης για αυτό και τον τιμούμε.
Οι σύντροφοι που έφυγαν απ’ τη ζωή στην μνήμη και στη καρδιά μας μένουν ζωντανοί. Τέτοια γεγονότα δεν μπορούν παρά να μας πεισμώνουν και να επιστρατεύουν όλες μας τις δυνάμεις. Επειδή όλα δείχνουν ότι ο μόνος δρόμος για μια ελεύθερη και αξιοπρεπή ζωή δεν είναι η υποταγή στη βαρβαρότητα των κυρίαρχων αλλά είναι να θέσουμε τον εαυτό μας στον αγώνα εναντίον τους…
ΤΙΜΗ ΣΤΟΝ ΣΥΝΤΡΟΦΟ
ΛΑΜΠΡΟ ΦΟΥΝΤΑ
Αυτοδιαχειριζόμενο στέκι παλιού χημείου
